KAMG-congres 2019: Kwetsbare personen, kwetsbare groepen
Artsen Maatschappij en Gezondheid beschermen en bevorderen hun gezondheid
Onze samenleving kent veel kwetsbare groepen en personen. Hier iets aan doen, is een van de belangrijkste opgaven van artsen maatschappij en gezondheid. Het kan gaan om kinderen, ouderen, migranten, vluchtelingen, dak- en thuislozen, seksuele minderheden, mensen die in armoede leven, gedetineerden. En mensen die getroffen zijn door wachtlijsten in de zorg, milieuvervuiling, slechte woningen, slechte toegang tot de zorg, huiselijk geweld, de lijst lijkt eindeloos.
Wij verdiepen ons in deze mensen en hun problemen. Met adviesgesprekken, voorlichting en door middel van onderzoek, observatie en analyse van schadelijke maatschappelijke ontwikkelingen. We bedenken individuele en collectieve maatregelen voor de bevordering van de gezondheid en het welzijn van kwetsbare mensen. We proberen hun veerkracht te ondersteunen en te stimuleren. We zoeken verbinding met de sociale en welzijnssector, werkgevers, scholen, gemeenten en de rijksoverheid om samen naar oplossingen te zoeken.
Dit ondanks de beperkte middelen waarmee de publieke zorg het moet doen. Vanuit onze professionaliteit en betrokkenheid kunnen we niet anders dan de bescherming van kwetsbaren en de verbetering van hun gezondheid hoog in het vaandel hebben. Op 22 november 2019 vindt u op het KAMG-congres 2019 veel voorbeelden en inspiratie. Voor alle artsen M&G en profielartsen voor de zorg voor de kwetsbaren onder ons.
Datum en locatie
Vrijdag 22 november 2019 | NBC Congrescentrum Nieuwegein
De inschrijving voor het congres start in mei 2019.
Dit jaar mocht Eveline Vlaanderen deze waardevolle prijs in ontvangst nemen. Zij is arts M&G bij de GGD Zaanstreek Waterland en lid van de vaste commissie Vaccinaties van de Gezondheidsraad. Eveline presenteerde een kwalitatief onderzoek met de titel: “Onderzoek naar motivaties van vaccinatie weigerende ouders in Volendam”. Het is een heel mooi uitgewerkt kwalitatief onderzoek. Met de toekenning van de prijs wordt ook de waarde van dit soort onderzoek erkend.
‘Discussies over medisch leiderschap zijn meestal intern gericht, het leiderschap dat richting collega’s, medewerkers of patiënten wordt uitgeoefend. Dit leiderschap blijft binnen de instellingen, en moet dienen als tegenwicht tegen de overdosis beheersmatig management van die instellingen. Zulk management is natuurlijk keihard nodig om de complexe machines die hedendaagse zorginstellingen zijn, draaiende te houden. Maar met management alleen blijven de machines natuurlijk netjes in stand. Terwijl deze tijd vol technologische en maatschappelijke veranderingen vraagt om het actief ter discussie stellen van de passendheid en legitimiteit van de machine, en het faciliteren van professionele reflectie en institutionele innovatie. Dat is bij uitstek de functie van strategisch leiderschap: mensen mobiliseren voor wat er buiten de eigen toko aan de hand is en wat dat betekent voor de identiteit, organisatievorm en werkwijzen van het zorgsysteem.
Marloes van der Have, Algemeen Directeur van de Missing Chapter Foundation zal ons aan het eind van de 
Dan wordt het erg ingewikkeld. ‘Je krijgt te maken met veel verschillende instanties, regelingen en professionals en met de nu nog “bijbehorende” bureaucratie. Hiermee voeg je leed toe aan de moeilijke situatie waar mensen al in zitten. Dit moeten we als beschaafd land toch beter kunnen. Binnen een ideale gezondheidszorg zouden we deze problemen rondom bureaucratie moeten oplossen, zou er een goede samenwerking moeten zijn tussen alle spelers – bestuurders, managers en professionals – binnen de zorg en dit alles in volledige samenspraak met de patiënt. Nothing about them without them.’
Hij neemt de veiligheidshypes van de afgelopen tijd onder de loep: de rubber korrels in het kunstgras, de fipronil in de eieren en recentelijk de bestrijdingsmiddelen op de aardbeien. Deskundigen spelen een belangrijke rol in deze discussies, stelt Van de Weerdt: ‘Bij de aardbeien zie je dat een landelijk bekende toxicoloog in de media vertelt dat het wel meevalt, dat hij zelf gewoon aardbeien eet. Bij de GGD krijgen we dan bijna geen vragen van het publiek. Dezelfde toxicoloog vertelde over de kunstgraskorrels dat hij het wèl als gevaarlijk inschat. Daarna werden we bedolven met vragen, vanuit voetbalclubs, gemeenten en via de jeugdgezondheidszorg.’ Vooral wanneer deskundigen tegenstrijdige verhalen vertellen in de media geeft dat veel onrust. ‘Ik vraag mij altijd af: hebben ze het over hetzelfde? Meestal niet. En leg dat maar eens uit.’